نظر دهید »
چکیده
اراده یکی از اوصاف خداوند متعال می باشد و به معنای این است که خداوند در افعال خود مقهور و مغلوب غیر نمی باشد . اراده از اوصافی است که محل نزاع بسیاری از علما بوده است . به طور تقریب اکثر علما بر مرید بودن الهی اتفاق نظر دارند آنچه که محل نزاع است ویژگی ها و چگونگی اتصاف خداوند به این صفت می باشد . آن چه در این نوشتار بدان پرداخته می شود دیدگاه عالم وفیلسوف بزرگوار آیت الله جوادی آملی درباره ی اراده الهی از بعد فلسفی و کلامی می باشد . که به روش کتابخانه ای جمع آوری شده است . از منظر این فیلسوف خداوند مرید است که دارای دونوع اراده تکوینی و تشریعی می باشد و اراده ی وی غیر از علمش می باشد و معتقد است این صفت از اوصاف فعلی خداوند بوده و حادث است . و همچنین مرید بودن الهی با استفاده از ادله نقلی و عقلی به اثبات رسیده است .
نتیجه گیری
مرید بودن خداوند مورد اتفاق اکثر علما می باشد و این یعنی در اعمال حاکمیت خداوند هیچ گونه اکراه و اجباری راه ندارد و مقهور و مغلوب غیر نخواهد شد .
آیت الله جوادی آملی مبنی بر سخن امام رضا (علیه السلام ) که علم به اشیاء را قبل از اراده آن ها می دانند اراده الهی را غیر از علم ایشان می دانند و معتقدند که اراده همان ابتهاج ذاتی الهی است که ابتهاج فعلی را به دنبال دارد ، بنابراین اراده همان رضایت خداوند می باشد .
اراده از اوصاف فعل خداوند است چرا که اراده گاهی هست و گاهی نیست و اگر از اوصاف ذات باشد مستلزم این خواهد بود که ذات الهی گاهی باشد و گاهی نباشد . واز آن جایی که چنین فرضی محال است پس اراده از اوصاف ذات نمی باشد .
قدیم و ازلی بودن اراده حاکی از قدیم بودن مراد آن است لذا اگر اراده صفتی ازلی باشد لازمه اش وجود موجود قدیم دیگری (واجب الوجود دیگر) می باشد و باتوجه به ممتنع بودن فرض مورد اشاره ، حادث بودن اراده ثابت می شود .
اراده الهی دارای دو قسم تکوینی و تشریعی می باشد ، که قسم اول تخلف ناپذیر بوده و به محض اراده الهی مراد وی محقق می شود . مانند خلق و آفرینش موجودات . اما قسم دوم از آن جایی که شامل بیان احکام و تکالیف بندگان می باشد و اراده انسان بین اراده الهی و تحقق مراد فاصله است ، تخلف پذیر می باشد . لذا اطاعت بنده موجب تحقق مراد الهی و عصیانش باعث تخلف خواهد شد .
در پایان با استفاده از ادله عقلی که آیت الله جوادی عاملی بدان اشاره کرده اند و همچنین با اشاره به آیات و روایات صفت اراده برای خداوند به اثبات رسید .
محقق:سمیه کمندی(طلبه حوزه علمیه الهیه ساوه)
✂️ برشی از کتاب شکست یهود در عاشورا?
1⃣بخش اول
?همه ماجراهای کربلا بیانگر مدیریت امام حسین(علیه‌السلام) در خصوص جریان عاشوراست تا با افشا کردن چهره واقعی آن‌ها به شکستن سد عظیم این عملیات روانی توسط بنی امیه و عقبه‌های خارجی آنان(یهود) اقدام نمایند که توأم با تبلیغات گسترده ایشان برای نابودی و هدم کامل اسلام آن را تدارک دیده بودند.
?علاوه بر مسئله آب، امام(علیه‌السلام) برای به نهایت رساندن تاثیر حرکت، در شب عاشورا و پس از آن که عمر سعد تصمیم به شروع حمله به امام(علیه‌السلام) و یاران ایشان گرفت و به سپاهیان خود خطاب کرد: که ای لشگر خدا سوار شوید، و بشارتتان باد! و آن گاه به طرف سپاه امام(علیه‌السلام) حرکت کرد، امام(علیه‌السلام) به جناب عباس(علیه‌السلام) فرمودند: ای عباس، ای برادرم، جانم فدایت! سوار شو و با آنان ملاقات کن و بپرس که در چه حال‌اند و چه شده است و برای چه آمده‌اند؟
?پس از آنکه حضرت(علیه‌السلام) متوجه شدند که آنان قصد حمله دارند، مجدداً به جناب عباس(علیه‌السلام) فرمودند: به سوی آنان باز گردد و اگر توانستی، امشب آن‌ها را بازگردان تا امشب برای پروردگارمان نماز بخوانیم و او را بخوانیم و از وی آمرزش بخواهیم که او خود می‌داند که من، نمازگزاردن برای او، تلاوت کتابش دعا و آمرزش خواهی فراوان را دوست دارم.
?سپس هم امام(علیه‌السلام) با یاران خود به گفتگو نشستند و پس از آنکه از وفاداری آنان که باقی مانده بودند، اطمینان حاصل نمودند، جایگاه ایشان در بهشت به آن‌ها نشان دادند و به آن‌ها فرمودند که بقیه شب را به عبادت مشغول شوند. البته مهلت گرفتن امام(علیه‌السلام) هم برای آن است که حضرت(علیه‌السلام) می‌خواستند از لحظه لحظه زمان در کربلا استفاده کنند و به اثرگذاری بر سپاه دشمن و آیندگان ادامه دهند.
? به کتابخانه عمومی ایتا ( کتابیتا ) بپیوندید :
چکیده
انسان در سایه دوستان وفادار و صمیمی می تواند پلکان ترقی و تعالی را یکی پس از دیگری طی نماید و این دوست است که گاه بشر را تا اوج افتخار و عظمت رهنمون می شود و منشأ خیرات و برکات اجتماعی می گردد. اما نکته قابل توجه آن است که فرهنگ‌ها و جوامع و مکاتب مختلف نگاه متفاوتی به دوستی دارند. در این تحقیق تلاش می گردد تا مسئله دوستی‌از منظر امیرالمومنین‌علی(ع) مورد بررسی قرار گیرد. زیرا نهج البلاغه از جمله‌گنجینه های ارزشمند حدیث شیعه به شمار می رود که از همان زمان تدوینش تا کنون مورد توجه ویژه پژوهش های مختلفی بوده است. موضوع دوستیابی که یکی از مهمترین مسائل درحوزه ارتباطات اجتماعی است، در نهج البلاغه بسیار مورد توجه قرار گرفته است. از این رو در این تحقیق سعی نمودیم بایدها و نبایدهای دوستی از منظر نهج البلاغه حضرت علی (ع) مورد بررسی قرار دهیم. پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی به بحث و بررسی پیرامون شناخت آداب دوستی در نهج البلاغه و شناخت آفات دوستی از منظر نهج البلاغه پرداخته است. نتایج نشان داد با توجه به کمال طلبی انسان از سخنان ائمه اطهار بایدها و نبایدهایی برای دوستی بیان شده است که بر اساس بایدها و نبایدهای بیان شده می توان بهترین دوست ها را انتخاب کرد.
نتیجه گیری
دو دوست صمیمی باید از عمق جان نسبت به یکدیگر همدرد و خیرخواه باشند و یک لحظه یک رنگی و صفا را فراموش نکنند و در تمام حالات از حقوق دوستی و رفاقت دفاع کنند و بر لغزشها و خطاهای پیش آمده و غیر مترقبه صبر کرد. و بردباری نشان دهند و بر ناملایمات خنده کنند و از یکدیگر توقع و انتظار نداشته باشند و دوستی را زمینه رسیدن به امیال و خواهش های شخصی خود قرار ندهند و از مجادله با یکدیگر پرهیز کنند و در برابر یکدیگر متواضع و فروتن باشند به حرف همدیگر گوش دهند و از سرزنش و مذمت یکدیگر پرهیز نمایند و بلکه خیرخواه و ناصح همدیگر باشند در حق یکدیگر دعا کنند و سر هم را بپوشانند با دادن هدیه - در حد توان - و کلمات محبت آمیز اظهار دوستی کنند و در شاد نمودن یکدیگر بکوشند - البته به شکلی که مرتکب گناه نشوند. آنان که در برقراری دوستی ها به موفقیت دست می یابند، یک نوع رضایت درونی و اعتماد به نفسی خاص پیدا می کنند. بی شک استمرار این دوستی ها، در گرو پای بندی و التزام به قوانین و آدابی است.نزدیکترین شخص به انسان کسى است که دوستى و محبت، او را نزدیکتر ساخته گرچه نژادش با دوست، پیوسته نیست. و بیگانه کسى است که مهر و محبت و دوستى نداشته باشد گرچه پیوند نسبى و نژادى دارد. چیزى به چیز دیگر نزدیکتر از دست به پیکر نیست که اگر دست خیانت ورزد، از بدن بریده شود. یکى از مهمترین جلوههاى آداب معاشرت با مردم، دوستى و رفاقت است که در اهمیّت آن، کسى شک نکرده و نمىتواند انکار نماید؛ چراکه دوستى و رفاقت و محبت به همنوع، در سرشت بشر نهفته و اصلاً لازمه زندگى جمعى به شمار مىرود؛ زیرا انسان در ادامه حیات خود هیچوقت بىنیاز از همنوعان خود نبوده و نخواهد بود و انسانها بایستى در کارهاى روزمرّه زندگى، مددکار همدیگر باشند و این مدد و یارى کردن، بدون دوستى و رفاقت، امکانپذیر نیست. انتخاب دوست و همنشین برای جوانان از حساسیت ویژه ای برخوردار است؛ زیرا آنان به آسانی و به سرعت، رفیق انتخاب می کنند و این، به علت عاطفی و احساسی عمل کردن آنهاست. آنان چندان به نکات عقلایی توجه ندارند و با شخصی بدون آشنایی قبلی و اطلاع از وضع خانوادگی دوست می شوند. آنان به روحیات، عقاید و اخلاق دوستان خود چندان توجهی ندارند و فقط به خاطر اینکه در یک موردی رفتار وی خوشایندشان قرار گرفته، به او دل می بندند و روابط عمیق و محکمی هم با او برقرار ساخته، تمام اسرارشان را در اختیار او قرار می دهند. اگر مربیان و والدین بتوانند در انتخاب دوست به جوانان کمک کنند و با استدلال و منطق و رفتار صحیحْ آنان را به سوی انتخاب دوستان خوب رهنمون شوند، مطمئنّاً یکی از مهم ترین وظیفه های خود را انجام داده اند.
محقق:عاطفه عابد(طلبه حوزه الهیه ساوه)1398
موضوع:
موفقیت تحصیلی
مطالعه و فراگیری - برنامه‌ریزی
پديدآورنده:
نويسنده:محمدمهدی مهدیان‌شکیب
ناشر:
رسول آفتاب (وابسته به موسسه فرهنگی هنری رسول آفتاب)
۱۴۴ صفحه - رقعی (شومیز) - چاپ ۱ - ۱۰۰۰ نسخه
تاريخ نشر:۹۴/۰۳/۳
